Psychoterapia więzi prenatalnej i okołoporodowej
Psychoterapia więzi prenatalnej i okołoporodowej daje możliwość pomocy osobom, które mają problemy spowodowane przez wczesne traumy powstałe w okresie ciąży lub porodu, a także w okresie niemowlęctwa.
Ludzie z natury są istotami społecznymi. Naszą podstawową potrzebą jest potrzeba więzi z innymi ludźmi. Pierwszą osobą, z którą wiąże się człowiek, jest jego matka.
Wszelkie uczucia matki, zarówno pozytywne jak i negatywne, zarówno świadome jak i nieświadome, odbierane są przez dziecko znajdujące się w jWszelkie przeżycia istoty ludzkiej, począwszy od poczęcia, wyciskają trwałe piętno na jej psychice (imprinty psychobiologiczne), a im te przeżycia są wcześniejsze, tym bardziej globalne i determinujące jest ich oddziaływanie w dalszym życiu. Jeżeli dziecko w łonie doświadcza akceptacji i miłości matki, buduje w sobie pierwotne zaufanie wobec ludzi, pierwotne poczucie bezpieczeństwa i poczucie własnej wartości. Traumy prenatalne, porodowe i wczesnodziecięce zaburzają rozwój człowieka na całe życie, powodując chroniczne cierpienie, niepewność siebie, nieufność w relacjach, poczucie zagrożenia, a nawet bezsensu życia. Korzenie depresji, psychoz, niektórych lęków i chorób somatycznych tkwią często już w okresie prenatalnym.
Społeczeństwo polskie jest bardzo straumatyzowane. Wiele osób zdaje się nie widzieć uczuć dziecka w łonie (kolektywnie je wypiera). Znakomita większość psychoterapeutów również pomija wewnątrzłonowe przeżycia pacjentów oraz pierwotną więź z matką. Dlatego liczne problemy emocjonalne, zaburzenia rozwoju oraz choroby somatyczne, których korzenie tkwią w najdalszej przeszłości, nie są rozumiane. Nierzadko pacjenci, mimo lat psychoterapii, nie uzyskują pełnego wyleczenia, dopóki ich najwcześniejsze przeżycia i traumy nie zostaną rozpoznane i właściwie leczone. Płód nie ma możliwości, aby uciec przed trudnymi uczuciami i przeżyciami swojej matki, jest w nich stale zanurzony. Kiedy matka się boi, boi się również płód w jej łonie. Kiedy matka cierpi, płód cierpi wraz z nią.
Wiele dzieci poczyna się wbrew chęci swoich rodziców i już w łonie doświadcza traumy odrzucenia. Wiele przeżywa śmiertelne niebezpieczeństwo – czy to z powodu zagrażającego poronienia, czy też dlatego, że rodzice rozważają możliwość aborcji. Często też cierpią, kiedy rozczarowują rodziców swoją płcią, urodą, podobieństwem do nielubianej osoby w rodzinie itp. Odbijają się na nich problemy życiowe matek, ich niepokoje , utraty (np. śmierć rodzica), problemy w małżeństwie, opuszczenie przez ojca dziecka i wszelkie inne. Także nieświadome nastawienia matek np. wrogość do mężczyzn, poczucie że dziewczynki są gorsze niż chłopcy, lęki w kontaktach z ludźmi i inne, zapisują się trwale w nieświadomości dzieci i wywierają wpływ na ich samopoczucie i relacje z innymi ludźmi. Wszelkie przeżycia istoty ludzkiej, począwszy od poczęcia, wyciskają trwałe piętno na jej psychice, a im te przeżycia są wcześniejsze, tym piętno głębsze. Jeżeli dziecko doświadcza akceptacji i miłości matki, staje się ufne wobec ludzi, pewne swojej wartości i czuje się w świecie bezpiecznie. Traumy w najwcześniejszym, wewnątrzłonowym okresie życia, trauma porodowa i wczesnodziecięca zaburzają jego rozwój na całe życie, powodując brak poczucia wartości, poczucia bezpieczeństwa, a nawet wiele chorób somatycznych. Społeczeństwo polskie jest bardzo straumatyzowane. Zdaje się nie widzieć uczuć dziecka w najwcześniejszym okresie jego życia (kolektywnie je wypiera). Nawet znakomita większość psychoterapeutów pomija te najwcześniejsze, wewnątrzłonowe doświadczenia człowieka oraz najwcześniejszą i najgłębszą relację z matką. Dlatego wiele problemów emocjonalnych, zaburzeń rozwoju oraz chorób somatycznych, których korzenie tkwią w najdalszej przeszłości, nie jest rozpoznawanych i właściwie leczonych. Nierzadko pacjenci mimo lat terapii nie uzyskują pełnego wyleczenia, gdyż ich najwcześniejsze przeżycia i traumy nie są uznane i właściwie leczone. Pierwsza więź emocjonalna, wywierająca najsilniejszy wpływ na psychikę człowieka, kształtuje się już w łonie matki, dlatego psychoterapia więzi prenatalnej i okołoporodowej obejmuje ten najwcześniejszy i niezwykle ważny okres życia człowieka. Psychoterapia więzi prenatalnej i okołoporodowej pomaga nie tylko przepracować swoją historię wewnątrzłonową oraz poród, ale również pomaga kobietom uporać się z różnorodnymi problemami związanymi z własnym macierzyństwem. Wiele matek przeżywa ogromne trudności z przyjęciem swojego dziecka, z zaakceptowaniem go i nawiązaniem z nim dobrej relacji. Problemy te w najlżejszym wydaniu mogą uniemożliwiać czerpanie radości z macierzyństwa, a w najcięższym powodować depresję a nawet psychozę poporodową. Niemało kobiet ma problemy z poczęciem dziecka, donoszeniem go i wydaniem na świat. Bywa, że u podłoża tych kłopotów leżą różne lęki i traumy, które mogą zostać rozpoznane i wyleczone w procesie psychoterapii. Psychoterapia więzi prenatalnej i okołoporodowej skierowana jest więc zarówno do kobiet w ciąży, jaki i tych, które dopiero planują macierzyństwo. Może także przynieść korzyść kobietom, które mają trudności z zajściem w ciążę lub z donoszeniem jej. W trakcie terapii stosowane są specjalne techniki oddechowe lub hipnoza (hipnoterapia), dzięki czemu możliwa jest regresja wiekowa (przypomnienie sobie przeżyć z najwcześniejszego dzieciństwa oraz emocji z nimi związanych) oraz leczenie głębokich, prenatalnych, okołoporodowych i niemowlęcych traum. Uwagi:
Cennik
Psychoterapia więzi prenatalnej
Psychoterapia więzi prenatalnej w regresie
(hipnoza, praca z ciałem lub techniki oddechowe)